Δημήτρης Καλτσώνης
kordatos.org
Το 2017 ήρθε και ο λαός και η πατρίδα μας είναι βυθισμένοι σε μια βαθιά κρίση, μέρος μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που εμείς, ως ασθενής κρίκος, την πληρώνουμε βαρύτερα. Η κρίση όμως δεν πλήττει όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Από την αντιλαϊκή επίθεση, που βέβαια ξετυλιγόταν ήδη πριν το ξέσπασμα της κρίσης, βαρύτερα έχουν πληγεί η εργατική τάξη, οι εργατοϋπάλληλοι δηλαδή, που είδαν να γκρεμίζονται οι κατακτήσεις δεκαετιών. Συντριπτικά πλήγματα έχουν δεχτεί οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι αγρότες, η νεολαία, η εργαζόμενη διανόηση, οι γυναίκες. Όλοι αυτοί αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας σε αντίθεση με την ολιγαρχία του πλούτου που δεν ξεπερνά το 5% του πληθυσμού.
Την ίδια στιγμή, το ξένο κεφάλαιο, οι τράπεζες και οι πολυεθνικές των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας κλπ, μαζί με την εγχώρια ολιγαρχία έχουν σημειώσει αύξηση των υπερκερδών τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τα μέτρα που πάρθηκαν κατά την κρίση ενίσχυσαν την κερδοφορία των 500 μεγαλύτερων ελληνικών επιχειρήσεων.
Η χάραξη μιας εναλλακτικής διεξόδου, σε όφελος του λαού θα πρέπει να βασίζεται ακριβώς σε εκείνες τις κοινωνικές τάξεις και στρώματα που έχουν πληγεί και οι οποίες είναι οι πραγματικοί παραγωγοί των κοινωνικών αγαθών. Απαιτείται μια ριζική αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου σε βάρος αυτών που ήδη πριν την κρίση για δεκαετίες ολόκληρες, αλλά μετά την κρίση με ιδιαίτερη ένταση, κερδοσκόπησαν και ασέλγησαν πάνω στον ιδρώτα και στην προσπάθεια των εργαζομένων.
Η ανάγκη συγκρότησης ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, ενός λαϊκού, δημοκρατικού μετώπου για την εθνική ανεξαρτησία και τη φιλολαϊκή ανάπτυξη, πρέπει ακριβώς να βασιστεί στην εργατική τάξη, που υφίσταται πάγια τα μεγαλύτερα βάρη, στους μικρομεσαίους επαγγελματίες και αγρότες και στην εργαζόμενη διανόηση, που είδαν το βιοτικό τους επίπεδο να κατακρημνίζεται, στη νεολαία, της οποίας το μέλλον υπονομεύεται, στις γυναίκες που υφίστανται διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση.
Όλες αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις έχουν συμφέρον να δημιουργηθεί ένα μέτωπο που θα αντιπαρατεθεί στις κυρίαρχες πολιτικές και στις όποιες παραλλαγές τους. Έχουν συμφέρον να δημιουργηθεί ένα μεγάλο λαϊκό, πατριωτικό μέτωπο που θα στρέφεται ενάντια στις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που θα αγωνίζεται ενάντια στην υποδούλωση του λαού μας στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, ενάντια στην καταρράκωση της εθνικής ανεξαρτησίας και στη συρρίκνωση των δημοκρατικών κατακτήσεων.
Έχουμε όλοι μας ανάγκη από ένα μέτωπο που θα μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, λαϊκά και ταυτόχρονα με επιστημονική τεκμηρίωση, που θα συνεγείρει τις καρδιές, που θα ξαναζωντανέψει την ελπίδα, τη θέληση για αλλαγή, για δημιουργία.
Το λαϊκό μέτωπο πρέπει να έχει ένα πρόγραμμα που θα απαντά στις αντικειμενικές ανάγκες και θα ανταποκρίνεται στο επίπεδο συνειδητοποίησης του λαού. Το πρόγραμμα αυτό θα πραγματοποιεί αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Θα δίνει πραγματικές λύσεις στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα. Το λαϊκό μέτωπο ως γνήσια πατριωτικό, θα ανοίξει το δρόμο για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας. Θα ανοίγει πεδία ριζικού εκδημοκρατισμού για να δώσει τη δυνατότητα στο λαό να κατακτήσει την εξουσία. Θα βοηθά το λαό να ανεβάζει το επίπεδο συνειδητοποίησης, οργάνωσης και ριζοσπαστικοποίησης. Θα συγκρούεται με τα κομβικά σημεία της πολιτικής της ολιγαρχίας ανοίγοντας δρόμους για πιο βαθιές, προοδευτικές αλλαγές.
Ενδεικτικά, ένα τέτοιο πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει:
1. Ακύρωση των δανειακών συμβάσεων, άρνηση της πληρωμής του χρέους, αγώνας για τη διαγραφή του.
2. Ακύρωση όλων των μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων και μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων, διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
3. Μη εφαρμογή των μέτρων και των κατευθύνσεων της ΕΕ, έξοδος τελικά από το ευρώ και την ΕΕ.
4. Εθνικοποίηση όλων των τραπεζών με παράλληλη εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου.
5. Εθνικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ με παράλληλη εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου. Δήμευση της περιουσίας των off shore που υπάρχουν στην Ελλάδα.
6. Σύστημα προοδευτικής φορολογίας, φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και φορολογικές ελαφρύνσεις στα λαϊκά στρώματα με κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, έλεγχος της κίνησης των κεφαλαίων.
7. Εθνικοποίηση των μεγάλων βιομηχανιών τροφίμων και τελικά των στρατηγικών τομέων της οικονομίας (ενέργεια, ορυχεία, μεταφορές κ.λπ.) με παράλληλη εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου.
8. Φιλολαϊκή, δημοκρατικά σχεδιασμένη, ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας με την ανάπτυξη της έρευνας, την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, την ενίσχυση της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας με μοχλό τον εκδημοκρατισμένο και εξυγιασμένο δημόσιο τομέα με παράλληλη εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου, με εθνικό, δημοκρατικό, αναπτυξιακό σχέδιο.
9. Στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των μικρομεσαίων αγροτών, με ενθάρρυνση δημοκρατικά οργανωμένων συνεταιρισμών, ένταξή τους στον εθνικό, δημοκρατικό, αναπτυξιακό σχεδιασμό.
10. Ανάπτυξη πολυδιάστατων, ισότιμων οικονομικών σχέσεων με όλες τις χώρες. Έμφαση στη συνεργασία με τα κράτη του ευρωπαϊκού νότου και της Μεσογείου, καθώς και με άλλες ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις.
11. Δραστικά μέτρα ανόρθωσης του βιοτικού επιπέδου του λαού, αναβαθμισμένη δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία για όλο το λαό, ανύψωση του πολιτιστικού του επιπέδου, ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού αθλητισμού, πάλη για τον περιορισμό με τελικό στόχο την κατάργηση των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων στους τομείς αυτούς.
12. Πολιτική ουδετερότητας και ειρήνης. Υπεράσπιση και κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας, έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από το έδαφός της και ακύρωση όλων των παλαιότερων και πρόσφατων συμφωνιών.
13. Αποκατάσταση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών που σαρώθηκαν τα τελευταία χρόνια.
14. Ριζοσπαστικό εκδημοκρατισμό γενικότερα των συνταγματικών θεσμών, του πολιτικού συστήματος, του εκλογικού συστήματος, της Δικαιοσύνης, υιοθέτηση νέου Συντάγματος που θα κατοχυρώνει την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, την απλή αναλογική, τη δυνατότητα του λαού να ανακαλεί οποτεδήποτε τους αντιπροσώπους του, τη δημόσια ιδιοκτησία των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.
15. Ριζοσπαστικό εκδημοκρατισμό και αναπροσανατολισμό των ενόπλων δυνάμεων, των σωμάτων ασφαλείας, όλης της δημόσιας διοίκησης και των κρατικών μηχανισμών, με την ενεργό και αποφασιστική συμμετοχή της εργατικής τάξης και του λαού. Εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από τα φασιστικά στοιχεία και όλα τα όργανα του ιμπεριαλισμού, ανασυγκρότησή του σε επαναστατική δημοκρατική βάση. Κατάργηση των υψηλών αποδοχών και προνομίων των υπουργών, βουλευτών και γενικότερα των στελεχικών θέσεων πολιτικού χαρακτήρα.
16. Κοινωνικό, λαϊκό έλεγχο σε όλες τις μορφές πληροφόρησης. Στήριξη πρωτοβουλιών των κοινωνικών φορέων και της αυτοδιοίκησης στον τομέα της ενημέρωσης. Εκδημοκρατισμός, ενίσχυση και αναβάθμιση των δημοσίων ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Περιορισμός έως και κατάργηση της δυνατότητας δράσης του μεγάλου κεφαλαίου στον τομέα αυτόν.
Η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος απαιτεί τη συσπείρωση και την ενότητα του λαού, την αγωνιστική του εγρήγορση. Δεν θα είναι κοινοβουλευτικός περίπατος αλλά καρπός σκληρών λαϊκών αγώνων.
Μόνο μέσα από τη λαϊκή αυτοοργάνωση και τον επίμονο αγώνα μπορεί να αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων, να αναδειχθεί μια λαϊκή μετωπική κυβέρνηση που θα καταφέρει να εφαρμόσει το πρόγραμμα και να προστατευθεί παράλληλα από τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις και επιβουλές της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Απαιτεί επίσης τη συνεργασία, αλληλοβοήθεια και αλληλεπίδραση με λαϊκά κινήματα άλλων χωρών, ιδίως των Βαλκανίων, της Μεσογείου και της Ευρώπης.
Ο στόχος είναι ένας και μόνο: να ανοίξει ο δρόμος ώστε ο λαός να ζήσει ελεύθερος, κυρίαρχος σε μια Ελεύθερη Ελλάδα ειρηνική, στο δρόμο της κοινωνικής προόδου και της προκοπής.
Η πολιτική δυσκολία και ο δρόμος για την υπέρβασή της
Δυστυχώς μέχρι σήμερα, οι υπάρχουσες δυνάμεις της Αριστεράς, παρά την όποια θετική συμβολή της καθεμιάς στην ανάπτυξη του κινήματος, δεν είναι προσανατολισμένες στη δημιουργία ενός μετώπου με τέτοια χαρακτηριστικά.
Δεν έχουν μέχρι σήμερα καταφέρει να αντιτάξουν ένα πειστικό, ισχυρό εναλλακτικό πρόγραμμα που να συνεγείρει τον ελληνικό λαό, δεν διατυπώνουν επαρκείς απαντήσεις, παρά το γεγονός ότι η κρίση κοντεύει να κλείσει δεκαετία.
Αρνούνται να συνεργαστούν ή αρνούνται να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους για κάτι που είναι κομβικό αλλά πλέον έγινε και αυτονόητο: ότι δηλαδή ο λαός μας πρέπει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της Ευρωενωσιακής ολιγαρχίας, αν θέλει να ανοίξει δρόμους φιλολαϊκής, αναπτυξιακής διεξόδου από την κρίση, αν θέλει να ανοίξει το δρόμο για την πλήρη του απελευθέρωση.
Φαίνεται λοιπόν πως υπάρχει ένα κενό, μια έλλειψη πραγματικής εναλλακτικής διεξόδου. Ο κόσμος το διαισθάνεται καιρό τώρα. Μέρα με τη μέρα γίνεται πιο ξεκάθαρο. Το κενό αυτό χρειάζεται να καλυφθεί. Χρειάζεται ένας παράγοντας που θα δώσει μια προωθητική ώθηση ώστε να βγούμε από το σημερινό τέλμα. Σε αυτό μπορεί να συμβάλλει η δημιουργία μιας πολιτικής κίνησης στην οποία θα συμμετέχουν αγωνιστές ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές τους αποχρώσεις και η οποία θα έχει στόχο την απελευθέρωση του λαού από την ντόπια και ξένη ολιγαρχία.
Αυτή η Κίνηση για την απελευθέρωση του λαού θα συγκεντρώνει αυτοτελώς δυνάμεις, θα συμβάλλει στην ανάπτυξη των αγώνων για τις καθημερινές διεκδικήσεις και θα προσκαλεί με συνέπεια και σοβαρότητα το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν το τόσο αναγκαίο λαϊκό μέτωπο [1]. Ο δρόμος της συνεννόησης, της συνεργασίας, της ενότητας πρέπει επιτέλους να ανοίξει.
[1] Βλ. “Η ανάγκη δημιουργίας Κίνησης για την Απελευθέρωση του Λαού”
